“Juist deze jongeren moet je de ruimte geven”

Kasper is geen doorsnee hovenier. Vanuit zijn eenmanszaak De Timmertuin legt hij ecologische tuinen aan en bouwt natuurlijke speelelementen voor kinderopvanglocaties en scholen. Maar minstens zo belangrijk als het groene aspect, is de sociale kant van zijn werk: het begeleiden van jongeren die een steuntje in de rug nodig hebben.

“Ik heb altijd wat gehad met buiten zijn,” vertelt Kasper. “En met mensen. Vooral mensen die wat extra’s nodig hebben. Jongeren bijvoorbeeld, die niet vanzelfsprekend in het arbeidsproces meekomen. Zo loopt hier een jongen rond die vanuit een woongroep zelfstandig is gaan wonen. In het begin dacht ik: pfoe, wat moet ik hiermee? Maar nu? Ik kan hem niet meer missen.”

Van kinderopvang naar uitdagende en ecologische tuin voor de toekomst

Voordat hij begon met De Timmertuin, werkte Kasper zestien jaar in de kinderopvang. Eerst als pedagogisch medewerker, later als manager. Maar het begon al eerder, bij de meubelvakschool. “Daar werkte ik met jongeren met afstand tot de arbeidsmarkt. Dat raakte me. En het houtbewerken, het maken met je handen, dát vond ik ook prachtig.” Toch kwam het pas later allemaal samen. “Via een kennis werd ik compagnon in een hoveniersbedrijf. Hij wilde asielzoekers aan het werk helpen. Maar er bleken twee jongens rond te lopen die eigenlijk uitgeprocedeerd waren. Daar voelde ik me niet oké bij. Toen ben ik gaan nadenken: wat nu? Mijn vrouw was degene die me het laatste zetje gaf: je moet het gewoon zelf gaan doen.”

“Juist deze gasten moet je de ruimte geven”

Kasper werkt met jongeren voor wie een gewone baan (nog) niet haalbaar is. Sommigen hebben psychische problemen, anderen worstelen met structuur. “Soms belt iemand op: ‘Maandag lukt niet. Mag ik dinsdag komen?’ Natuurlijk mag dat. Juist deze gasten moet je ruimte geven.” Dat kan, zegt hij, omdat hij klein is. “Ik kan dat soort dingen opvangen. We werken meestal met z’n drieën, dus als er iemand uitvalt, dan red ik me wel.” Hij herinnert zich een andere jongen die zes jaar bij hem werkte. “Die kwam echt van ver. Gamen, blowen, nachtenlang wakker. En die ging uiteindelijk zijn rijbewijs halen, kreeg een betaalde baan, vond een woning. Ik ben nog steeds trots op hem.”

“Ik heb misschien geen personeel, maar ik héb wel mensen”

Sinds kort is Kasper aangesloten bij het netwerk Tosss. Dat is bedoeld als samenwerkingsverband van ondernemers die werken met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, zodat zij onder andere invulling kunnen geven aan hun Social Return on Investment (SROI), effectiever met elkaar samenwerken en meer impact realiseren. Kasper ziet daar veel waarde in: “Volgens mij moeten we iets maken als een soort vacaturebank. Jongeren willen vaak wel, maar niemand weet waar ze terecht kunnen.” Hij merkt dat er vaak onbekendheid is rondom de mogelijkheden. “Zelfs de gemeente weet soms niet wat SROI precies inhoudt. Terwijl er zóveel mensen zijn die kunnen werken, als je ze maar net een beetje ruimte geeft. Iedereen roept: ‘Ik kan geen personeel vinden.’ Ja, ik ook niet. Maar ik héb wel mensen.”

Planten kweken en toekomstplannen

Naast zijn hovenierswerk is Kasper begonnen met een eigen kwekerij van inheemse planten. Op een stuk grond bij burgerboerderij De Biesterhof in Millingen kweekt hij soorten die goed zijn voor biodiversiteit én voor de mens. “We zijn al begonnen. En vanaf januari wil ik daar ook dagbestedingsgroepen gaan ontvangen.” Zijn doel: twee dagen per week op de kwekerij, twee dagen in de tuin. “Iets minder zwaar ook, fysiek. En meer tijd voor begeleiding.”

Wat hem drijft, is duidelijk. “Ik vind het zó tof als iemand die het moeilijk heeft ineens een stap zet. Bijvoorbeeld een jongen die het doodeng vond om naar buiten te gaan. Nu komt hij eens in de twee à vier weken naar de kwekerij, om rustig te wennen. Het plan is dat we dat opbouwen naar één keer per week. Voor hem is dat al een gigantische stap. En hij is trots. Terecht.”